In het kader van ‘Welke vragen hebben wij onszelf te stellen in deze tijd?’ Spreek ik vandaag met Vivian Fafié, Change Manager bij SNS Bank, onderdeel van de Volksbank. Al wandelend in het park Rhijnauwen bij Utrecht hebben we een bankje gevonden met uitzicht op een slootje en een gigantische eikenboom. Als de wind waait horen we de bladeren bewegen.
Chantal: Wat is volgens jou van belang om onze aandacht op te richten?
Vivian: Bewustwording. Maar hoe doe je dat als je dat niet geleerd hebt? Ik zie dat we dat soms nog lastig vinden. We nemen vaak voor lief wat er gebeurt, terwijl we de belangrijkste vragen vergeten te stellen: ‘Waarom is dit zo?’ of ‘Hoezo doen we de dingen op deze manier?’. Dan kan het kiezen van een ander perspectief helpen. Zoals vanuit de oude kennis die bestaat over hoe processen werken of over bijvoorbeeld chakra’s of numerologie. En of dat nou ‘klopt’ of niet, door levensthema’s vanuit een ander perspectief te bekijken, leer je denk ik meer.
Vivian: Hoe is dat voor jou?
Chantal: Naast mijn werk vanuit de Punchy Pack ben ik ook kleinkunstenaar. Bij het maken van een voorstelling onderzoek je automatisch wie je bent, zodat je bepaalde onderdelen van jezelf kan uitvergroten. En je bevraagt op een podium vaak universele thema’s. Later kwam daar yoga bij. Ook daar onderzoek je al oefenend je ervaringen. Zelfonderzoek waar je in het dagelijks leven profijt van hebt. ‘Waarom reageer ik op bepaalde dingen? Wat is belangrijk voor mij?’
Vivian: Weer verbinding maken met jezelf dus.
Chantal: Ja. Is dat iets wat jou is meegegeven van huis uit?
Vivian: Ja, ik heb die openheid en verbinding zeker vanuit huis uit meegekregen. En op een gegeven moment ben ik via via in aanraking gekomen met numerologie en Reiki. In eerste instantie gewoon omdat het leuk was. Ook verhelderend en ergens geruststellend. Als je bijvoorbeeld veel in je hoofd zit, kan zo’n numerologisch consult je met beide benen op de grond zetten, en helpen relativeren. Daarnaast werkt het ondersteunend als je kracht en kwaliteiten bevestigd worden.
Chantal: Nu gaan sommige mensen naar een psycholoog als ze ergens over twijfelen en anderen kiezen om er niks mee doen. Wat maakt dat je uit diverse opties besluit; ‘dit ga ik doen’?
Vivian: Ik denk dat je makkelijker zo’n drempel overgaat als iets kloppend voelt en openstaat om dingen vanuit andere perspectieven te willen bekijken – en andere dingen simpelweg te ervaren. Ook het maken van reizen heeft invloed op openheid voor zaken die minder mainstream zijn. Met openheid naar onbekende werelden kunnen kijken, is sowieso enorm leerzaam en heeft me veel gebracht.
Chantal: Deel jij je ontdekkingen op dit vlak binnen je werk?
Vivian: Het werkt voor mij en ik haal er veel uit maar ik zet het zakelijk nog niet in. Het onderwerp wordt soms verschillend opgevat. Soms hebben mensen er zweverige interpretaties bij.
Chantal: Terwijl dat zo aards is als wat.
Vivian: Ja, en dichterbij je gevoel komen gaat juist ook over inzoomen op het vermogen om te relativeren. Die elementen zijn nuttig in ons werk. En praktisch toepasbaar.
Chantal: Ik denk dat de wereld mooier zou zijn als we allemaal wat bewuster zijn van onszelf. Iedereen lijkt vast te zitten in starre structuren en angst-denken.
Vivian: Dat denk ik ook. En de eerste stap daarin is volgens mij om meer open te zijn met elkaar. Jezelf kunnen zijn. Anderhalf jaar geleden deed ik een NLP opleiding. De leeftijden varieerden, zelfs tot 70 jaar. Daar besefte ik; het maakt niet uit hoe oud je bent, iedereen heeft z’n belemmerende overtuigingen, onzekerheden of zorgen. En die komen grotendeels op dezelfde thema’s uit. Je wilt geliefd worden, ergens bij horen, zekerheid voelen, etcetera. Maar bijna niemand durft of wil die kwetsbaarheid laten zien in het dagelijks leven. Eigenlijk zonde, want die verbinding is juist wat we veel meer nodig hebben.
Het begint wat mij betreft bij de vraag ‘Wat vind ik belangrijk?’ En dan vanuit die waarden elkaar leren kennen. Die openheid zou het bedrijfsleven enorm helpen. Je komt met elkaar verder als je opener bent over je waarden. In plaats van de usual ways of working die er nu zijn.
Chantal: Dat vraagt ook om eerlijkheid naar jezelf toe, wat best confronterend kan zijn.
De wind waait. De blaadjes ruisen. Het bankje zit goed en ik vraag Vivian wat er volgens haar nodig is om samen in beweging te komen.
Vivian: Ik denk dat verandering begint bij jezelf. ‘Wat vind ik nou echt belangrijk? Welke verandering wil ik zien?’. En dan eerst de prikkels inperken om te kunnen focussen. We worden zo overprikkeld met informatie dat je daardoor alles snel voor lief neemt. Eerst maar eens wat vaker de waarom-vraag stellen en kijken hoe we kunnen voorkomen dat we in een stressreactie schieten en het te snel op willen lossen. Openheid naar elkaar toe creëren zodat je elkaar makkelijker kan vinden om samen de juiste stappen te zetten, in plaats van in ons eigen coconnetje op onze eigen telefoon te blijven kijken.
Chantal: Wat ervaar je om je heen nu je je meer bewust bent van jezelf. Ga je onderwerpen vanuit een ander perspectief bekijken?
Vivian: Ja. Als ik kijk naar het toenemende aantal jonge mensen die overspannen of burn-out zijn… Dan vraag ik me af; waar zijn we mee bezig? Alles blijft doorratelen, we verliezen onszelf, maar hoe kunnen we zorgen we dat we onze vermogens juist gaan inzetten op de plek waar we energie van krijgen? Op zo’n manier dat we waarde toevoegen. En dat hoeft niet groots en meeslepend te zijn. We willen altijd maar groter, beter, sneller. Ik denk dat we dat niet altijd moeten willen. Als je het bijvoorbeeld hebt over de wereld verbeteren, kijk dan welke kleine stap eerst nodig is en wat binnen je invloedssfeer ligt.
Chantal: Kan je een concreet voorbeeld geven?
Vivian: We willen de CO2-uitstoot drastisch verminderen. Dat zijn grote ambities, dat is mooi en belangrijk. Maar de kennis is niet voor iedereen toegankelijk. En als mensen die kennis niet hebben over wat we kunnen doen en wat dat betekent, voelen ze de urgentie niet en krijg je mensen niet in beweging. Ik denk dat we dus juist moeten kijken naar de vraag; ‘Hoe kunnen we zorgen dat de mensen om ons heen bewuster worden?’. Want als je een intrinsieke motivatie hebt, kan je veel bewerkstelligen. Ik zie dat bijvoorbeeld bij jou ook. Je voelt dat het jouw passie is om sociale/maatschappelijke impact te maken. Dan kom je zo’n Partnership Academy-sessie binnen en je vertelt je verhaal en inspireert de young professionals. Omdat je ook echt gelooft dat zij die impact op hun manier ook kunnen maken.
Chantal: Klopt
Vivian: Zo’n vuurtje dient aangewakkerd te worden. Dan pas gaan er écht dingen gebeuren. Dus de vraag is; hoe wakker je innerlijk vuur bij mensen aan? En accepteren we dan ook dat iedereen op zijn eigen manier daar aan bijdraagt?
Chantal: Over jouw vuur: waar wil jij impact op maken?
Vivian: Dan kom ik weer uit bij bewustwording. Ik gun het iedereen om over deze vraag na te kunnen denken; ‘Waarom doe ik de dingen die ik doe?’ Binnen grote bedrijven zitten veel mensen waar om 5 uur de laptop dicht gaat en klaar. Zonder passie of gedrevenheid om verschil te maken. Dat heeft denk ik ook invloed op je creativiteit en drive.
Chantal: En wat brengt die vraag jouzelf?
Vivian: Veel. Ik heb het antwoord nog niet en ik weet ook niet of we dat volledig zullen krijgen. Maar regelmatig bewust kijken; ‘Met welke reden doe ik dit en sta ik daar achter? En zo al doende ontdekken wat mijn drijfveren zijn.
Een van die drijfveren is gelijkheid. Geld bijvoorbeeld, is er voor iedereen. Het is een middel wat voor iedereen belangrijk is. Maar als je dan kijkt hoe wij in het Nederlandse systeem werken met belastingen, financiën, toeslagen e.d., is dat voor veel mensen niet te begrijpen. Hoe kan dat? Hoe kunnen we het onszelf zo moeilijk hebben gemaakt, met al die regels die voor een grote groep onbegrijpelijk zijn? Waardoor ongelijkheid ontstaat.
Ik denk dat we nog veel te doen hebben om mensen financieel bewuster en gezonder te maken en zo te zorgen dat de ongelijkheid kleiner wordt. Het is mooi dat ik daar vanuit mijn rol bij SNS, de Volksbank mee bezig kan zijn en bijdraag aan maatschappelijke thema’s. Blij om bij de Partnership Verkiezing met collega’s een duurzame case te hebben ontwikkeld. En te ervaren hoe het is om vanuit openheid, eerlijkheid en gedrevenheid met elkaar samen te werken aan iets waar je echt in gelooft!
Chantal: Mooi. Dat is dus ook onderdeel van jouw vuur?
Vivian: Ja. En het lijkt me tof om uiteindelijk bij meer mensen zo’n vuurtje aan te wakkeren.
Vivian: Hoe is dat voor jou als organisator van die hele Partnershipverkiezing? Jij doet dit jaarlijks, met steeds een aangepast programma en andere mensen. Haal jij er ook nog iets uit voor jezelf?
Chantal: Ja. Momenteel is dat de oefening om me uit te spreken. Dat blijft spannend. Dus zo’n speech voor de Kick off of het Final event, dat gaat vooraf op papier. Want ik wil me uitspreken maar vind het belangrijk dat het wel klopt. We kunnen niet meer in de schaduw gaan staan. Als vrouw al helemaal niet. Als je verandering wilt creëren, moet je zelf daar ook gaan staan. En ik moet laten zien waar dat initiële vuur vandaan komt als anker voor al die nieuwe vuurtjes bij de young professionals en alle andere betrokken lagen binnen de organisatie.
Vivian: Iedereen heeft in mijn ogen potentie. Je wordt nu vaak aangenomen als je bent opgeleid volgens de standaard richtlijnen en als je voldoet aan het gewenste hokje. Ik merk dat ik daar steeds minder mee heb. De een heeft een Hbo-opleiding afgerond en heeft veel praktische ervaring opgedaan en de ander heeft veel uit boeken theorieën en denksystemen aangeleerd. Is dat beter?
Chantal: Dus waar zouden we op moeten letten bij sollicitaties volgens jou?
Vivian: Ik denk dat het wederom dat vuurtje is waar we het over hadden. Als iemand intrinsiek enorm gemotiveerd is, dan is de kans denk ik groot dat die het veel beter doet dan iemand die zijn papieren heeft gehaald zonder motivatie. Als dan, bovenop die kwaliteit en motivatie ook sprake is van culturele verschillen, waarbij we mensen inzetten op basis van hun kwaliteiten en krachten, dan kan dat een mooie meerwaarde hebben in een organisatie omdat ieder vanuit zijn of haar eigen perspectief iets inbrengt.
Ons gesprek kabbelt nog een tijdje rustig door. Uiteindelijk stappen we met hernieuwde energie op. Vertrouwend op positieve samenwerkingen wandelen we terug. Zin om weer aan de slag te gaan!
